عفو و گذشت
28 مرداد 1395
و نيز فرموده است: « … وَلْيَعْفُوا وَلْيَصْفَحُوا …؛ بايد عفو و گذشت نمايند.» و نيز فرموده است: وَأَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى … ؛ اگر عفو نمايند به تقوي و پرهيزكاري نزديكتر است.»
حضرت پيغمبر(ص) فرمودند: « به خدايي كه جان من در قبضه ي قدرت اوست، سه چيز است اگر از من قسم خواهند بر آن ها قسم مي خورم:
يكي آنكه: صدقه دادن از مال هيچ كم نكند.
دوم آنكه: هيچ كس از ظلمي كه به او شده عفو نمي كند از براي خدا، مگر اينكه خدا عزّت او را در روز قيامت زياد مي فرمايد.
سوم اينكه: هيچ كس نيست يك دري از سئوال بر خود نگشايد، مگر اينكه يك دري از فقر و احتياج بر او گشوده مي شود». و نيز از آن حضرت مروي است: « عفو و گذشت زياد نمي كند مگر عزّت را. پس گذشت كنيد تا خدا شما را عزيز گرداند.»
و آن جناب به عقبه فرمودند: «مي¬خواهي تو را خبر دهم به افضل اخلاق اهل دنيا و آخرت؟ نزديكي كن به هر كه از تو دوري كند. و بخشش كن به كسي كه تو را محروم سازد. و گذشت كن از آن كسي كه به تو ظلم نمايد.»
و حضرت سيدالساجدين(عليه¬السلام) فرمودند:« در روز قيامت، خداي تعالي اولين و آخرين را در بلندي جمع مي كند، سپس منادي ندا مي¬كند كه كجايند اهل فضل؟ پس طايفه¬اي برمي¬خيزند. ملائكه گويند: چه چيز است فضل شما؟ گويند توسل مي¬جستيم به هر كه از ما دوري مي¬كرد. و عطا مي¬كرديم به هر كه ما را محروم مي¬ساخت. و گذشت مي¬كرديم از هر كه به ما ظلم مي¬نمود. ملائكه گويند: راست گفتيد كه اهل فضليد؛ داخل بهشت شويد».
و حضرت امام محمد باقر (عليه¬السلام) فرمودند:« پشيماني بر عفو، بهتر و آسان تر است از پشيماني بر انتقام و عقوبت.»
و همين قدر فضل و شرافت از براي عفو و گذشت كافي است كه از نيكوترين صفات پروردگار است؛ و در مقام ثنا و ستايش، او را به اين صفت جميله زياد مي¬كنند.
حضرت امام زين الابدين(عليه¬السلام) در مناجات خود مي¬گويد: «اَنتَ اَلّذي نفسك سَمَّيتَ بِالعفو ، فاعفُ عنّي؛ تويي آن خدائي كه خود را به عفو و گذشت و نامبرده¬اي، پس درگذر از من».
ملااحمد نراقي، معراج السعاده، تصحيح و ويرايش: رضا مرندي، انتشارات دهقان، چاپ دوم، 1379، ص236.
صفحات: 1· 2